در این برنامه که با استقبال چشم‌گیر و قابل توجه علاقه‌مندان همراه بود، ابتدا انیمیشن‌های «به یاد ماندنی» (ساخته‌ی برونو کولِت از کشور فرانسه)، «بِران» (پدرو کاساوکچیا/ محصول مشترک آرژانتین و فرانسه)، «بچه‌ها» (مایکل فری/ سوییس)، «عمو توماس، شمارش برای روزها» (رژینا پسوآ/ محصول مشترک کانادا، فرانسه و پرتغال)، «دختر» (داریا کاشچیوا/ جمهوری چک)، «لهجه‌ها» (روبرتینو زامبرانو/ محصول مشترک استرالیا و آمریکا) و «باران» (پیوتر میلکزارک از کشور لهستان) به نمایش درآمد و سپس نقد و بررسی این آثار با حضور امیر سحرخیز و محمدرضا مقدسیان برگزار شد. در ابتدای جلسه‌ی نقد و بررسی، امیر سحرخیز با تشکر از ناصر صفاریان و کانون فیلم خانه سینما به‌خاطر همکاری در برگزاری این جلسه، به حضور موفق سینمای انیمیشن ایران در جشنواره‌ی امسال «اَنه‌سی» اشاره کرد و گفت: «از میان فیلم‌های ایرانی شرکت‌کننده در این جشنواره، یک فیلم دانشجویی در بخش مسابقه، دو فیلم در بخش چشم‌انداز و یک فیلم نیز در بخش تبلیغات شرکت داشتند.»
سحرخیز که به تازگی از حضور در این جشنواره برگشته افزود: «پایان خوش این جشنواره برای ایرانی‌ها زمانی رقم خورد که یکی از جوایز جنبی این جشنواره به فیلم «پسر دریا» ساخته‌ی عباس جلالی اهدا شد. جایزه‌ای که امروز و در حاشیه‌ی این برنامه‌ی نمایش فیلم به دست سازنده‌اش می‌رسد.»
در این بخش از جلسه، عباس جلالی که برای دریافت «جایزه‌ی شهر اَنه‌سی» روی صحنه آمده بود گفت: «خبر دریافت این جایزه برایم غافلگیرکننده بود و از آن‌جا که در جشنواره‌ی امسال حضور نداشتم، از آقای سحرخیز خواهش کردم به جای من این جایزه را دریافت کنند.»
وی گفت: «جالب این که بعد از اعلام فهرست جوایز، داوران این بخش با من تماس گرفتند و از دلایل انتخاب این فیلم برای نشان شهر اَنه‌سی سخن گفتند. ظاهراً آن‌چه که برای آن‌ها جذابیت داشته، داستانِ به گفته‌ی آن‌ها جذاب این فیلم و تفاوت آن با سایر آثار شرکت‌کننده در این بخش بوده است.»
سحرخیز در بخش بعدی جلسه و در پاسخ به پرسش محمدرضا مقدسیان درباره‌ی ویژگی‌های جشنواره‌ی «اَنه‌سی» 2019 گفت: «این جشنواره یکی از معتبرترین جشنواره‌‌های انیمیشن دنیاست که در شهری به همین نام در فرانسه برگزار می‌شود و شامل بخش‌هایی نظیر مسابقه‌ی فیلم‌های کوتاه و دانشجویی، چشم‌انداز، و هم‌چنین فیلم‌های بلند و تبلیغاتی است.»
وی «تاثیر و حضور پررنگ برگزاری جشنواره در سراسر شهر اَنه‌سی» را «یکی از جذاب‌ترین تجربه‌ها‌ی حضور در این جشنواره» برشمرد و افزود: «یکی دیگر از رخدادهای این جشنواره، امکان رویارویی مستقیم دست‌اندرکاران انیمیشن با اسطوره‌ها و چهره‌های سرشناس این عرصه است که اغلب به شکلی باورنکردنی در فضاهای عمومی فراهم بود.»
سحرخیز سپس با اشاره به این که به غیر از انیمیشن «بچه‌ها» تمام فیلم‌های به نمایش درآمده در این برنامه، جوایز اصلی «اَنه‌سی 2019» را به خود اختصاص داده‌اند گفت: «در جشنواره‌ی امسال، فیلم «به یاد ماندنی» جایزه‌ی بهترین فیلم کوتاه، فیلم «راندن» جایزه‌ی ویژه‌ی داستان‌گویی، فیلم «عمو توماس، شمارش برای روزها» جایزه‌ی ویژه‌ی هیات داوران، فیلم «دختر» جایزه‌ی بهترین فیلم دانشجویی، فیلم «لهجه‌ها» جایزه‌ی بهترین فیلم تبلیغاتی و انیمیشن «باران» هم جایزه‌ی بهترین فیلم اول را به خود اختصاص دادند.»
وی هم‌چنین درباره‌ی مشاهدات خود از این جشنواره‌ی بین‌المللی گفت: «به نظر می‌رسد نگاه به فیلم کوتاه، روایت در فیلم کوتاه و هم‌چنین پرداختن به موضوعات مختلف در حال تغییرات عمده‌ای است. تغییر و تحولی که در مقایسه‌ی فیلم‌های حاضر در جشنواره‌ی امسال با چند سال پیش، بسیار قابل توجه به نظر می‌رسد.»
در ادامه‌ی جلسه، محمدرضا مقدسیان با اشاره به پررنگ‌تر بودن وجه تکنیک در فیلم‌های به نمایش درآمده گفت: «در چنین وضعیتی داستان فیلم «دختر» که درباره‌ی رابطه‌ی یک دختر با پدرش است چندان عجیب نیست و در مقابل، ایده‌های به کار رفته در روایت‌های فیلم «راندن» یا «باران» با وجود خاص و جذاب بودن، بسیار کمینه‌گرا و مینی‌مالیستی به حساب می‌آید.»
امیر سحرخیز نیز با تایید این نکته گفت: «نکته‌ای که در فیلم‌های به نمایش درآمده به چشم می‌خورد، بهره‌گیری از داستان‌های ساده در مقابل داستان‌های پیچیده و معمایی است. به عنوان مثال در انیمیشن «عمو توماس، شمارش برای روزها» با داستانی روبه‌رو هستیم که از رابطه‌ی عمیق واقعی فیلم‌ساز و عموی حسابدار او برآمده است.»
وی گفت: «تقریباً تمام ماجراهایی که در فیلم به نمایش درآمده، اتفاق‌هایی واقعی است و اشاره به آدم‌هایی به‌شدت معمولی دارد که تاثیرهای عمیقی بر زندگی اطرافیان خود باقی می‌گذارند.»
سحرخیز سپس با اشاره به فیلم دانشجویی «دختر» گفت: «داستان این فیلم نیز از تجربیات خود فیلم‌ساز برآمده و نشان می‌دهد سادگی در روایت، هم‌چنان می‌تواند کارآمد و مفید باشد.»
وی افزود: «این فیلم شاخصه‌های فیلم دانشجویی را ندارد اما مهم‌ترین ویژگی آن، ایجاد تکنیک «دوربین روی دست» در قالب «استاپ‌موشن» است که به‌شدت رئال و واقعی از کار درآمده و به همین دلیل در جشنواره‌ی امسال «اَنه‌سی» جزو اتفاق‌های عجیب و تکنیکی به حساب می‌آمد.»
سحرخیز هم‌چنین «استفاده از رنگ به‌جای انیمیت» را یکی دیگر از ویژگی‌های باورنکردنی این فیلم توصیف کرد و گفت: «از این زاویه، انیمیشن «دختر» در میان تولیدات انیمیشن امسال یکی از شاخص‌ترین کارها به حساب می‌آید.»
محمدرضا مقدسیان نیز با اشاره به «تجربه‌ی زیست خود فیلم‌ساز» و «تاکید بر سادگی در روایت» به عنوان «عناصر چشم‌گیر در فیلم‌های به نمایش درآمده» گفت: «این نکته‌ها نشان می‌دهد تا زمانی که ایده یا طرح اولیه‌ی فیلمنامه توسط فیلمنامه‌نویس درک نشده باشد نمی‌توان به تکمیل این ایده‌ها در قالب فیلمنامه امیدوار بود.»
وی گفت: «کسانی که در زمینه‌ی فیلم‌نامه‌نویسی آدم‌های خبره‌ای به حساب می‌آیند، کسانی هستند که یا موقعیت مورد بحث را تجربه کرده‌اند و یا بلدند که در مواجهه با ایده‌ی داستانی چه‌گونه هم‌دلی و همراهی داشته باشند.»
مقدسیان در ادامه‌ی صحبت‌های خود با اشاره به تاثیر فیلم‌نامه‌های ساده و مینی‌مالیستی بر مخاطب امروز گفت: «اگر در ازای ارتباط روحی خود با داستان تصمیم بگیریم که از تکنیک استفاده کنیم، زمانی است که می‌توانیم قضاوت کنیم آیا داستان مورد نظر ما داستان خوبی هست یا نه.»
وی گفت: «وجه اشتراک فیلم‌نامه‌های آثار به نمایش درآمده این است که گویی همه‌‌چیز فهمیده و سپس به فیلم تبدیل شده است. در حقیقت می‌توان گفت برای ساخت فیلم‌ها و انتقال مفاهیم آن‌ها تلاش چندانی صورت نگرفته است.»
در ادامه‌ی جلسه، امیر سحرخیز با اشاره به حضور پررنگ فیلم‌های تولید مشترک در جشنواره‌ی امسال «اَنه‌سی» گفت: «بد نیست بدانید در بین انیمیشن‌های امسال، فیلم «عمو توماس، شمارش برای روزها» با بودجه‌ی قابل توجه چهارصدهزار یورویی و فیلم «بِران» با ششصد و پنجاه دلار ساخته شده که بیش‌ترین و کم‌ترین بودجه‌ها برای تولید فیلم به حساب می‌آیند.»