تازه‌ترین برنامه‌ی کانون فیلم خانه سینما که بعدازظهر چهارشنبه بیست و پنجم دی برگزار شد به نمایش فیلم شش فیلم کوتاه در قالب بررسی «ژانر در فیلم کوتاه» اختصاص داشت.
در این برنامه که با مشارکت انجمن صنفی فیلم کوتاه برگزار شد ابتدا فیلم‌های کوتاه «نفر سوم» (ساخته‌ی پویا امین‌پوری)، «خونسردی» (محمد رحمتی)، «بهتر از نیل آرمسترانگ» (علی‌رضا قاسمی)، «سرسام» (وحید و نوید حسینی‌نامی)، «زوزه‌مرد» (رضا گمینی)، «اسباب‌بازی» (نیما رحیم‌پور) به نمایش درآمد و سپس به غیر از علی‌رضا قاسمی، کارگردان فیلم «بهتر از نیل آرمسترانگ» که در این جلسه غایب بود سایر سازندگان این آثار در نشست پرسش و پاسخ دربارهی فیلم‌های خود شرکت کردند.
در ابتدای این جلسه وحید حسینی‌نامی که اجرای برنامه را برعهده داشت ضمن تشکر از اعضای انجمن فیلم کوتاه که به تعبیر او خوش‌سلیقه و مداوم در حال نمایش فیلم‌های کوتاه هستند گفت: «خوش‌بختانه فیلم‌های کوتاه جای خود را در بین نمایش‌های کانون فیلم خانه سینما باز کرده‌اند و استقبال چشم‌گیر و قابل توجه علاقه‌مندان از این‌گونه آثار نیز نشان می‌دهد چنین حرکتی موفقیت‌آمیز بوده است.»
وی افزود: «در جلسه‌ی امروز فیلم‌ها بر اساس ویژگی‌های ژانر انتخاب شده‌اند و نمایش آن‌ها در کنار هم می‌تواند تجربه‌ی سازندگان فیلم‌های کوتاه را به علاقه‌مندان منتقل کند.»
در ادامه‌ی جلسه، رضا گمینی کارگردان فیلم «زوزه‌مرد» در توضیح فیلم خود گفت: «تجربهای که در ساخت این فیلم انجام دادم کار با یک داستان آخر‌الزمانی بود. البته در کشور ما کم‌تر کسی سراغ استفاده از این نوع داستان‌ها می‌رود چون ساخت فضاهای آن دشوار است و گاهی اتفاق‌های مورد نظر فیلم‌ساز در فیلم رخ نمی‌دهد.»
وی گفت: «داستان این فیلم در وهله‌ی نخست برای من یک فانتزی بود. یک ایده‌ی فانتزی که از دل سیاهی بیرون می‌آمد و زمانی که بررسی کردم متوجه شدم از یک دغدغه‌ی فردی ناشی شده است. دغدغه‌ای که از ارتباط برقرار نکردن آدم‌های روزگار ما با همدیگر ناشی شده است.»
گمینی در توضیح این نکته گفت: «در این روزگار هیچ‌کدام از ما با هم گفت‌وگو نمی‌کنیم. البته از طریق تلفن همراه و شبکه‌های اجتماعی با هم چَت و طبعاً حال و احوال می‌کنیم اما به صورت حضوری ابراز محبت نمی‌کنیم و به‌جایش برای همدیگر ایموجی و فایل‌های گیف می‌فرستیم!»
وی هم‌چنین گفت: «در چنین شرایطی در ذهنم به داستانی دربارهی جهانی رسیدم که واژه در آن از بین رفته و موجوداتی به نام زوزه‌مرد جهان را در برگرفته‌اند. در حقیقت به اعتقاد من روزی که واژه از بین برود آخرالزمان شکل خواهد گرفت.»
گمینی سپس در پاسخ به پرسشی دربارهی اِعمال تغییرات بر فیلم خود پس از نمایش آن در جشنواره‌ی فیلم کوتاه تهران گفت: «فیلم «زوزه‌مرد» زمانی برای نمایش در جشنواره آماده شد که ما تا پیش از آن حتی برای یک‌بار فرصت نکرده بودیم آن را روی پرده ببینیم. در حقیقت اولین‌بار فیلم خودم را از ابتدا تا انتها در جشنواره‌ی فیلم کوتاه دیدم و احساس کردم نیاز به انجام تغییراتی در آن دیده می‌شود.»
وی گفت: «یکی از کارهایی که انجام دادیم تغییر در سکانس پایانی فیلم بود که برای ساخت آن با استفاده از گرافیک کامپیوتری تعداد جمعیت حاضر در آن سکانس را بیش‌تر کردیم تا قابل قبول‌تر از کار درآید.»
در ادامه‌ی جلسه، پویا امین‌پوری، کارگردان فیلم «نفر سوم» با اشاره به تجربه‌های قبلی خود در زمینه‌ی ساخت فیلم بر اساس ژانر گفت: «فیلم‌های قبلی‌ام را نیز در ژانر تریلر جنایی ساخته بودم و در «نفر سوم» سعی کردم همین رویه را ادامه دهم و فیلمی بسازم که موقعیت مکانی آن جاده باشد.»
وی گفت: «این ایده که کسی برای دستگیری خودش دنبال خودش بگردد حدود دو سال پیش به ذهنم رسید و من مدت‌ها روی آن کار کردم تا فیلم‌نامه قابلیت ساخت پیدا کرد.»
امین‌پوری هم‌چنین در پاسخ به پرسشی دربارهی برنامه‌ی بعدی فعالیت خود گفت: «از آن‌جا که نوشتن فیلم‌نامه برایم خیلی سخت است فعلاً تصمیم ندارم فیلم کوتاه بسازم.»
وی افزود: «در حال حاضر روی پوشه‌ای کار می‌کنم که ایده‌هایم را در آن نوشته‌ام و بیش‌تر دلم می‌خواهد فیلم‌نامه‌ی بلند سینمایی بنویسم. فیلم‌نامه‌ای که لحن آن شبیه همین فیلمی است که ساخته‌ام؛ اما احتمالاً در ژانر و فضای دیگری.»
امین‌پوری هم‌چنین دربارهی زمان نسبتاً طولانیِ کار خود برای فیلم کوتاه گفت: «وقتی فیلم کوتاه می‌سازی ذهنیت خودت را محک می‌زنی و سپس وارد جمعی حرفه‌ای می‌شوی که همه‌ی افراد در آن، متخصص حرفه‌ی خود هستند. طبعاً ذهنیتم در هنگام ساخت «نفر سوم» محک زدن خودم برای نزدیک شدن به این فضا در هنگام ساخت فیلم بلند و سینمایی بود.»
در ادامه‌ی جلسه، محمد رحمتی، کارگردان فیلم «خونسردی» دربارهی تفاوت این تجربه با کار قبلی خود (فیلم «بی‌ریختی») گفت: «فیلم «خونسردی» را سال 93 ساختم اما وقتی فیلم‌برداری آن به پایان رسید وقفه‌ای افتاد که ساخت آن به پایان برسد. اتفاقاتی شخصی که باعث شد رمقی برای تمام کردن فیلم نداشته باشم.»
وی گفت: «مراحل تکمیل ساخت فیلم در سال 96 و به همت پویا امین‌پوری (تدوین‌گر فیلم) به پایان رسید. وقتی این فیلم را می‌ساختم می‌دانستم که در حال تجربه‌ی یک کار نامتعارف با فضای ایستا، ساکن و کُند هستم اما واقعیت این است که جهان فیلم این نکته را طلب می‌کرد.»
رحمتی سپس در پاسخ به پرسش یکی از تماشاگران حاضر در سالن گفت: «وقتی داشتم «خونسردی» را می‌ساختم اصلاً برایم مهم نبود که فیلمی خوشایند جشنواره‌ها بسازم. بیش‌تر دلم می‌خواست فیلم دل خودم را بسازم و آن‌چه که در گذشته با گوشت و پوست و استخوان تجربه کرده بودم را روی پرده به نمایش بگذارم.»
وی افزود: «چیزی که در ذهن داشتم ملال درون فیلم بود. ملالی که از روی تکرار و روزمرگی ایجاد می‌شود و من دلم می‌خواست آن را در فیلم خودم به نمایش بگذارم.»
نیما رحیم‌پور، کارگردان فیلم «اسباب‌بازی» نیز دیگر فیلم‌ساز حاضر در این نشست بود که به پرسش‌هایی دربارهی فیلم خود پاسخ داد. وی گفت: «شخصاً علاقه‌ای به تجربه‌ی ژانر در قالب ساخت فیلم کوتاه نداشتم و بیش‌تر دغدغه‌ی فردی بود.»
رحیم‌پور افزود: «همیشه می‌خواستم بدانم چرا بعضی ژانرها فقط یک‌جور ساخته می‌شوند و دلم می‌خواست بدانم در روزگار فعلی تکنولوژی با ما چه می‌کند.»
وی‌هم‌چنین گفت: «دوست نداشتم این فیلم وارد فضای فانتزی یا علمی تخیلی شود و برای ساخت آن دغدغه‌هایی داشتم که شامل قوام داستان و پرورش موضوع مورد علاقه‌ام در قالب آن بود.»
رحیم‌پور گفت: «وقتی این کار را می‌نوشتم مدام به این فکر می‌کردم که ما چه هستیم؟ نکند ما هم عروسک‌هایی باشیم که برای روشن و خاموش شدن به دکمه یا دکمه‌هایی نیاز داشته باشیم.»
وی افزود: «همیشه با خودم فکر می‌کنم که تکنولوژی در حال دور کردن آدم‌ها از همدیگر است و حتی عواطف ما در حال پلاستیکی شدن است. در چنین شرایطی حتی زن و مرد نیز برای بچه‌دار شدن به هم نیاز نخواهند داشت و به عبارتی دیگر حتی عاطفه نیز خریدنی است.»
در ادامه‌ی جلسه، وحید حسینی‌نامی، یکی از کارگردان‌های فیلم «سرسام» دربارهی موضوع جلسه گفت: «ساخت فیلم بر اساس ژانر همیشه برایم دغدغه بوده و هست؛ و به نظرم سینمای فیلم کوتاه ایران باید بسیار بیش‌تر از آن‌چه که امروز دیده می‌شود به سوی رعایت قواعد ژانر حرکت کند.»
وی گفت: «گاهی باید از رئالیسم جاری و موجود در فیلم‌های کوتاه و بلند فاصله گرفت و چیزهای دیگری را تجربه کرد. تجربهای که من و برادرم (نوید حسینی‌نامی) تلاش کردیم تا در «سرسام» به آن برسیم.»
نوید حسینی‌نامی، دیگر کارگردان این فیلم نیز در این‌باره گفت: «کسانی که در حال و هوای سینما حضور دارند دو دسته هستند. یک دسته کسانی هستند که سینما برایشان مهم است و دیگری مسائل مرتبط با آن. مساله‌ی اصلی این است که علاقه و هدف اصلی من و برادرم در داخل سینماست. ما از سینما لذت می‌بریم و دوست داریم مثل سینماگرانی باشیم که سینما برایشان مهم است؛ نه چیزی دیگر.»
وی گفت: «فیلم کوتاه، رسانه‌ای است که باید در آن تجربه کرد و اگر کسی جسارت تجربه از این طریق را نداشته باشد، فیلم کوتاه مدیوم خوبی برای تجربه نیست.»
نوید حسینی‌نامی در پایان گفت: «دیدگاه ما به گونه‌ای است که حتی اگر به سینمای حرفه‌ای قدم بگذاریم، باز هم دست از تجربه نخواهیم کشید؛ و به همین دلیل رعایت قواعد ژانر برای ما از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.»
|
|
|