احمد پژمان دار فانی را وداع گفت

درختِ تناورِ فرهنگِ ایرانی، شاخه‌ای پُربار را از دست داده است.
آموزگارِ بزرگِ ما، استادِ استادان احمدِ پژمان رویِ در نقابِ خاک کشید.
ریشه امّا هم‌چُنان برجاست. 
کارنامه‌یِ هُنریِ پژمانِ بزرگ پس از بیش از هفتاد سال فعّالیّتِ مستمر، چندان در گونه‌هایِ گوناگونِ موسیقی پُروُ پیمان است که حتّا نام‌بُردنِ سردستیِ هریک از آثارش ده‌ها سطر  قلم خواهدفرسود.
او موسیقی‌دانی مَدرسی وُ آکادمیک، آهنگ‌سازی صاحبِ سَبْک، آموزگاری مهربان وَ  هنرمندی مردم‌دوست وُ مردم‌پسند بود. 
او هم اُپرا نوشت وَ هم ترانه هم آثارِ سمفونیک خَلق کرد وَ هم موسیقیِ فیلم امّا پیش از همه، هم‌چُنان وُ همیشه آموزگار باقی ماند.

دنیا بدونِ احمدِ پژمان جایِ تَنگ وُ تار وُ کوچکی‌‌ست.

کانونِ آهنگ‌سازانِ سینِمایِ ایران.