در این مراسم جمع کثیری از مسئولان و چهرهای فرهنگی و هنری کشور ، روسا و اعضای شوراهای مرکزی اصناف سینمایی حضور داشتند: حجت الله ایوبی، محمد احسانی، احمد مسجد جامعی، علیرضا تابش، محسن مومنی شریف، سیدرضا میرکریمی، ابراهیم مختاری، محمدرضا موئینی، شادمهر راستین، بهمن اردلان، سیدمهدی خادم، عبداله اسفندیاری، رخشان بنی اعتماد، غلامرضا موسوی، منوچهر محمدی، مرتضی شایسته، منوچهر شاهسواری، سید جمال ساداتیان، ناصر عنصری، همایون اسعدیان، علیرضا داوودنژاد، سیروس الوند، عبدالحسن برزیده، محمد حسین حقیقی، محمد حسین لطیفی، محمد علی نجفی، اصغر هاشمی، هارون یشایایی، محمدرضا هنرمند، فریدون جیرانی، کامران قدکچیان، مهتاب کرامتی، رضا کیانیان، مسعود رایگان، همایون ارشادی، بیژن امکانیان، فرهاد قائمیان، لاله اسکندری، علی قائم مقامی، پدرام اکبری، حبیب اسماعیلی، رضا ناجی، اکرم محمدی، مهوش وقاری، دکتر محمد سریر، حبیب ایل بیگی، حسین مسافر آستانه،رمضانعلی حیدری خلیلی، سیاوش حقیقی،غلامرضا فرجی، محمدرضا شرف الدین، امیرحسین علم الهدی، محمد زرین دست، حسن حسندوست، رضا مقصودی، دکتر امیررضا معتمدی،یونس صباحی، فرید مصطفوی، محسن دامادی، مهرداد فرید، زینت رضا، آناهید آباد، رضا نوروزی، محمد قاصد اشرفی گلشن، داریوش بابائیان، محسن علی اکبری، محمد بانکی، امیر حسین شریفی، منوچهر مصیری،حجت قاسم زاده اصل، فرامرز روشنایی، عبداله باکیده، محسن شاه ابراهیمی، غلامرضا آزادی، شهریار اسدی، محمدرضا سکوت، جعفر صانعی مقدم، محمد پیرهادی، سید محمود رضوی، خسرو امیرصادقی، یوسف صمد زاده، مهدی مسافرچی، سید محمد قاضی، محمد علی حسین نژاد، محمد صابری، تینا پاکروان، جمشید محمودی، نوید محمودی،شفیع آقا محمدیان، امیر عابدی، مسعود اطیابی، علی اکبر عبدالعلی زاده، روح اله برادری، وحید فرازان، احمد عبداللهیان، حسن نیک نژاد، محمد هادی قمیشی، مصطفی احمدی، مجید شیخ انصاری، مسعود میمی، محسن عبدالوهاب، بهرام جلالی، مازیار شیخ محبوبی، احد صادقی، امیرشروین صادقی، جمال خندان، سیمین آزادی، روح انگیز شمس، گیتی معینی، اردشیر شلیله، اصغر توسلی، مسعود امینی تیرانی، مهرداد خوش بخت، مهری شیرازی، مریم کرمی، محمد سلیمانی، شاپور پورامین ، مصطفی بافرونی، سید ناصر هاشمی، بهمن روزبهانی، حسن رضایی، رضا صفایی پور، آرش تاج، اکبرقدمی، حشمت آرمیده، رحمان مقدم، ناصر لقایی، بابک برزویه و ... از جمله حاضران در این گردهم آیی بودند.
در ابتدای مراسم فرشته طائر پور از تهیه کنندگان و سینماگران کشورشعر اشکی در گذرگاه تاریخ از سروده های زنده یاد فریدون مشیری را قرائت کرد
از همان روزی که دست حضرت قابیل، گشت آلوده به خون حضرت هابیل،
از همان روزی که فرزندان آدم،
صدر پیغام آوران حضرت باری‌تعالی
زهر تلخ دشمنی در خون‌شان جوشید
آدمیت مرد،
گرچه آدم زنده بود
***
بعد این دنیا پر از آدم شد و این آسیاب گشت و گشت
قرن‌ها از مرگ آدم هم گذشت...
ای دریغ ... آدمیت برنگشت
***
قرن ما روزگار مرگ انسانیت است...
سینه دنیا، ز خوبی‌ها تهی است
صحبت از آزادگی، پاکی، مروت، ابلهی است
صحبت از موسی و عیسی و محمد، نابجاست...
قرن موسی چومبه هاست
***
صحبت از پژمردن یک برگ نیست ... وای جنگل را بیابان می‌کنند
دست خون آلود را در پیش چشم خلق پنهان می‌کنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمی دارد روا ... آن‌چه این نامردمان با جان انسان می‌کنند
***
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
***
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبت‌ها، صبور
صحبت از مرگ محبت، مرگ عشق،
گفت‌وگو از مرگ انسانیت است.
******
خوش آمدید ....
به سوگواری فرهنگ، برای کرامت انسان و حرمت ایمان، خوش آمدید
گرد هم آمده‌ایم، تا با همه غم دیدگان فاجعه منا – در سراسر دنیا – همدردی کنیم...
غم‌دیدگانی که بی اعتنا به ملیت و جغرافیا، مذاهب و مرزها، و یا نسبت خونی با شهدا، امروز عزادار فاجعه‌ای هستند که در آن، انسان‌هایی بی گناه قربانی شده‌اند ... آنهم حین انجام یک آیین ایمانی ... و در خانه خدا ...
میزبان همه ما در این گردهمایی، «فرهنگ» است ... که بی وقفه و با رخ دادن هر حادثه خونباری، از انسان می‌پرسد: «چرا؟؟؟»
با عبور هر کودک هراسیده، از سیم‌های خاردار مرزهای بیگانه، می‌پرسد: «چرا؟؟»
با غرق شدن هر قایقی از مهاجران بی‌مقصد، در آب‌های بی ساحل، می‌پرسد «چرا؟؟»
با قطع سرهای پر آرزوی جوانان، به تیغ‌های آخته داعش و طالبان، و یا تجاوز به دختران نابالغ، در سوریه و عراق و افغانستان و کردستان و همه خاک‌های بلاخیز این روزگاران، می‌پرسد «چرا؟؟»
با شیوع فحشا و اعتیاد، نومیدی و بی‌بند و باری، می‌پرسد «چرا؟؟؟»
با فرافکنی منبردارانی که فاجعه‌های ناشی از خطا و جفای حکومت‌ها را به حساب قضا و قدر الهی می‌گذارند، می‌پرسد «چرا؟؟»
... و ما انسان‌های ساده یا پیچیده، هنوز به پاسخ پرسش اول فکر نکرده، به پرسشی دیگر پرتاب می‌شویم... و فاصله‌مان با بحران بعدی کمتر و با فرهنگ پرسشگر، بیشتر و بیشتر می‌شود.
آری، «فرهنگ» مدام می‌پرسد چرا؟ ... و چون پاسخی نمی‌شنود، قهر می‌کند ... رخ می پوشاند ... سکوت می‌کند... تنبیه می‌کند ... دست از آموختن برمی‌دارد... همدلی نمی‌کند... تاثیر نمی‌گذارد... به حاشیه می‌رود... زبانش از گفت‌وگو بسته می‌شود... لابلای واژه‌های دستمالی شده و سطحی و بی خاصیت، گم می‌شود...
... بی آنکه در نهاد و نهان خود، بی تفاوت شده باشد و یا از ادامه حیاتش به موازات عمر بشر، منصرف شده باشد...
بی پاسخی ما به چراهای فرهنگ، فرهنگ را از طرح و تکرار پرسش‌هایش، باز نمی‌دارد ... تنها باعث می‌شود که فرهنگ با ما قهر کند و ما را به عزای کرامت انسان و حرمت ایمان بنشاند.
گاهی سیاست‌ها، راویان قابل فرهنگ را، برای فهمیدن و فهماندن وقایع، محدود می‌کنند ...
مانع می‌شوند تا قلم‌ها بنویسند، دوربین‌ها ببینند، حنجره‌ها بخوانند و صحنه‌ها، روایت کنند...
اما در فاجعه‌هایی به خفت باری مکه سال گذشته و خونباری مکه امسال، و در حریمی که قدمگاه پیامبر اسلام و حرمی که خانه خداست، این سیاست‌ها نیستند که روایت می‌کنند و وقایع را به گونه‌ای باورپذیر تقریر می‌کنند...
حضور در صحنه‌هایی این چنین هولناک، حق متقن مستندسازانِ سرزمین‌هایی است که کشته داده‌اند... روایت این گونه حوادث، تکلیف فیلمسازانی است که نام کشورشان در صدر آمار قربانیان قرار دارد... رسم کفایت به گزارش‌های رسمی و رسانه‌ای، از نظر جامعه مستقل فرهنگی و هنری کشور، دیگر رسمی منسوخ است ...
مشارکت فعال فیلمسازان ایرانی، در کمیته‌های حقیقت‌یابی که دولت ایران برای رسیدگی به اتفاقات اخیر مکه تشکیل می‌دهد، از مطالبات جدی «خانه سینما» در گردهمایی امروز ماست.
کرامت انسان و حرمت ایمان، گمشده مشترک همه ماست ... گمشده‌ای که برای یافتن آن، از معرکه دعواها و آشتی‌های سیاسی فراتر می‌رویم... از محدودیت‌های دولت‌ها عبور می‌کنیم ... از محاسبات فردی و مصلحتی می‌گذریم ... و در محضر خدا، چشم در چشم همه انسان‌های دغدغه‌مند، و نخبگان فرهنگ ساز و تاثیرگذار در سراسر دنیا، می‌ایستیم ... و همه هنرمندان مستقل و سازمان‌های هدفمند را برای مشارکت در این حرکت، فرا می‌خوانیم...
و من اله توفیق
در ادامه مراسم شاهو عندلیبی نوازنده نی قطعه ای را اجرا کرد. همچنین اکبر نبوی نوسینده ، منتقد و شاعر و تهیه کننده سینما و تلویزیون سروده ای از اشعار خود را به مناسبت درگذشت حجاج در عربستان بدین شرح قرائت کرد
رمی جمره فقط به سنگ نیست!
باور کن!
این، میعادی است در واقعه ای شگفت
و هزار تجلی از عصمتِ حرم
در چشم حاجیانی که بر حریر بال ملایک آرمیده اند.
رمی جمره فقط به سنگ نیست
این را حاجیان کشته در منا می گویند.
چشم خونریز حجّاج ابن یوسف
در سر کرم خورده ی سعود ابن سفیان
برق می زند
و دندان هند ـ اهل پرچم و دختر عتبه ـ
بر پیکر قربانیان منا
هنوز بوی جگر حمزه را می جوید.
در قاموس عقال به سرهای ریاض
که روزگاری دندان صدام را تیز می کردند
و امروز در زایمان حرام داعش
و کشتار مردم یمن و بحرین
ماشین آدمکشی خود را روغن زده اند
حاجی کُشی کمترین بهانه برای ارادت به اهریمن است
گیرم که مصلحتِ شیخ
یاتاقان چسبانده باشد.
دیر نیست که ریگ های دشت حجاز
به موشکی در دست پرستوهای یمن تبدیل شوند
و بر حرامیان ریاض فرو افتند
و جبل النور دوباره نفس تازه کند.
حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی در ادامه مراسم پشت تریبون قرار گرفت و اظهار داشت ما اهالی فرهنگ و هنر در اینجا گردهم آمده ایم برای اینکه درد و آه و مصیبت را هم با هم تقسیم کنیم و هم به یکدیگر تسیت بگوییم و هم با بازماندگان این فاجعه عظیم همدردی کنیم. با همه مردم ایران همدردی می کنیم. ای کاش فرصت بیشتری بود تا اهالی موسیقی بتوانند حضور پررنگ تری در این مراسم داشته باشند البته موسیقی دانان احساسات خود را از طریق موسیقی بیان می کنند.
وی بیان کرد:کل این مصیبت و درد از یک طرف و این قساوت و بی تفاوتی کسانی که موجب چنین حادثه ای شده اند از یک طرف دیگر و نیز زمانی که بازماندگان این فاجعه به کشور بر می گردند و خاطرات خود را تعریف می کنند از سوی دیگر باعث مصیبت وارده چند برابر شود. من امروز به عنوان نماینده خانه موسیقی در این مراسم حاضر شدم تا تسلیت جامعه موسیقی کشور را نسبت به این فاجعه دردناک ابراز کنم از دوستان سینمایی و خانه سینما برای برپایی این مراسم تشکر می کنم.
دکتر حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی درادامه این مراسم گفت : جگرهامان خون است، هم به دلیل عمق فاجعه که از آن چیزهای که در خبرها میشنویم بیشتر است. آخرین خبرها حکایت از این دارد که زیاد نباید به برگشتن کسانی که تاکنون خود را به کاروان ها معرفی نکرده‌اند، امیدوار بود. کسانی که در این فاجعه جان خود را از دست داده‌اند، همه انسان‌های برجسته‌ای هستند . من نیز خود داغدارم، چون در میان جان باختگان تعدادی از دوستان خوبم که جزو سفرای سابق و از تحصیل‌کردگان این کشور را از دست داده ام.
حجت الله ایوبی افزود: دو روز پیش یکی از دوستان از سازمان حج و زیارت تماس گرفت و بسیار از برخورد غیرانسانی و اجازه بدهید بگویم وحشیانه میزبان و کسانی که باید حامی حجاج بودند و خود را خادم الحرمین می‌دانند، گلایه کرد.
رییس سازمان سینمایی گفت: جامعه سینمایی ایران و جامعه فرهنگی ایران نگاه می‌کنند و می‌بینند که خاندان ال سعودی و حکام عربستانسعودی چه می‌کنند و کسانی که مقصر هستند چه خواهند کرد؟ آیا این فاجعه قابل جبران است و آیا جبران خواهند کرد یا نه؟ همینطور ما نگاه می کنیم رفتار دولت های دیگر را که داعیه حقوق بشر دارند و سازمان‌های جهانی سازمان های بین المللی همه آنها امروز در معرض یک آزمون سخت هستند. بی شک جامعه ایران سینماگران ایران از این فاجعه نخواهند گذشت و آن را پیگیری خواهند کرد.
ایوبی اظهار کرد: عمق فاجعه را تنها تعداد کشته‌شدگان و مصدومان نمی‌دانیم، عمق فاجعه را رفتار تبعیض آمیزی می‌دانیم که با ما انجام می‌شود. ما عاقل‌تر از آنیم که بخواهیم جنگ عرب و عجم راه بیاندازیم اما می‌دانیم که بخشی از جامعه افراطی وهابی ها و سلفی ها با چه حرصی به عظمت ملت ایران نگاه می‌کنند.
حجت الله ایوبی تاکید کرد: آنها این بخل و حسادت را به گور خواهند برد و باید بدانند که با پول‌های باد آورده، نمی‌توان متمدن شد و تمدن خریدنی نیست.
ایوبی در پایان تصریح کرد: ما باید در سینماهای خود همچون گذشته به موفقیت های بین المللی بیشتر دست یابیم به گونه ای که پرچم پر افتخار ایران همیشه در جشن ها و جشنواره های بین المللی در همواره بر افراشته باشد تا موفقیت های ایران همیشه در چشم این بخیلان باشد.
در پایان تشکر می کنم از خانه سینما، برادر عزیزم جناب آقای میرکریمی، هیات مدیره و دست اندرکاران خانه سینما، خانه موسیقی و خانه تئاتر و تمامی هنرمندانی که مشتاقانه در این فرصت کوتاه و در این اولین حضور در این گردهمایی بزرگ، چقدر باشکوه حاضر شدید و پیام تان را به همه ی جهان و همه کسانی که باید جبران کنند رساندید از همه ی شما بی نهایت سپاسگزارم و تشکر می کنم.